czar
rzeczownik, r.m.psł. dekl. -o- tematowa→ pol. dekl. m.
Etymologia
- Język prasłowiański
- psł.
*čarъ
- Języki słowiańskie
- czes.
čár, zwykle: čáry
- kasz.
čarë
- słc.
čar
- ros.
čáry
- scs.
čari
- bułg.
čar
- mac.
čar
- sch.
čȃr
- słoweń.
čȃr
- Inne języki indoeuropejskie
- lit.
kẽras, zwykle plur.: keraĩ
- lit.
kerė́ti
- awest.
čārā
Ewolucja formalna
- pie. *kᵘ̯ēr-o-
- psł. 1 *kēro-
- psł. 2 *čarъ
- stpol. č'ār
- śrpol. čár, čar
Znaczenia i przykłady użycia
-
«czarowanie, wróżenie a. wiara w czary i wróżby, incantatio, augurium, superstitio, veneficium»
[SStp] SXVI: «zjawisko nadprzyrodzone o charakterze demonicznym; gusła, sztuki magiczne, wróżenie; carmen, magia», L: «gusła, czarodziejstwa, czarnoksięskie sztuki», SWil: «gusła, czarodziejstwa, czarnoksięzkie sztuki», SW: «sztuki czarnoksięskie, gusła, zamawiania, zabobony», SJPDor: «nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie przypisywane według dawnych wierzeń ludowych działaniu sił nadprzyrodzonych; przejaw działania tych sił; środki magiczne wywołujące je», USJP: «nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie przypisywane według dawnych wierzeń ludowych działaniu sił nadprzyrodzonych; przejaw działania tych sił»
- Też się dawam winien Deo omnipotenti ze dwanaście członkow wiary świętej krześcijańskiej, aczbych też grzeszny człowiek wstąpiłem, wierząc w czary, w gusła, we sny albo niektore żegnanie. Spow 3 1413 [SStp]
- Truciny ani babich czar nie trzeba się bać. FalZioł I 112b 1544 [SXVI]
- Czary samego z nieba sprowadzą księżyca, Czarami mogła Cyrce, sławna czarownica, Przetworzyć niegdyś w świnie Ulisesa męże, Jadowite przez czary padają się węże. Nag. Wirg. 517 1754 [L]
- Wierzyć w czary. 1861 [SWil]
- Przyszłam zrobić możne czary. Mick. 1900 [SW]
- W wielu bajkach o wyprawie, której celem jest przełamanie pętającego życia czaru, czy też zdobycie zaklętego zamku, czy wreszcie wykonanie innych zadań nadludzkich, na młodzieńczego bohatera czyhają urocze kusicielki. Krzyż. J. Baśn. 21 1950 [SJPDor]
- Amulet chroniący od czarów. 2003 [USJP]
- «powab, wdzięk, urok, ponęta, uroda» [L] SWil: «urok», SW: «urok, wdzięk, powab, ponęta», SJPDor: «powab, wdzięk, urok, ponęta, uroda», USJP: «powab, wdzięk, urok, uroda»
-
«miejsce obrzędów religijnych, locus sacrificiorum, caerimoniarum»
[SStp]
- Wszytki ołtarze skaził i ługi i rycia starł w kęsy a wszytki czary zatracił we wszej ziemi israhelskiej (altaria dissipasset et lucos et sculptilia contrivisset in frusta, cunctaque delubra demolitus esset de universa terra Israel). BZ II Par 34, 7 1413-1476 [SStp]
-
«rzecz zaczarowana»
[SXVI]
- Jedno niechaj, w kożdym ołtarzu w wászych kościelech dziurę uczyni, nátychmiast ty czáry wásze najdzie, ktoreście tám zálepili. KrowObr 219v 1560 [SXVI]
Zmiany semantyczne
Związki frazeologiczne
- rzucić czar (czary), urok (uroki) na kogoś, na coś «wywrzeć magiczny, czarnoksięski wpływ na kogoś, na coś; zaczarować» [USJP]
- rzucić czary na kogoś, na coś «sprawić za pomocą środków magicznych, że ktoś lub coś znajdzie się pod działaniem czarów» [L]
Połączenia wyrazowe
- babie czary [SXVI]
- czarnoksięskie czary [SXVI]
- czary czynić, sprawować [SXVI]
- czary diabelskie [SXVI]
- robić czary [SWil]
- w czary, czarom wierzyć [SXVI]
Przysłowia
- Kto wierzy w czary, tego weźmie diabeł stary. [SW, SWil]
Wyrazy pokrewne
- arcyczarownica [SXVI]
- czarciel «bot. bylica» [SStp]
- czarodziejca [SXVI]
- czarodziejka [L]
- czarodziejnik [SStp]
- czarodziejski [L]
- czarodziejsko [SW]
- czarodziejstwo [L]
- czarostwo [L]
- czarowanie [SStp]
- czarowany [SXVI]
- czarować [SStp]
- czarowierca [L]
- czarownica [SStp]
- czarownictwo [SJPDor]
- czarowniczek [L]
- czarowniczka [L]
- czarowniczy [SXVI]
- czarownie [SW]
- czarownik [SStp]
- czarowny [SStp]
- czarowstwo [L]
- czarujący [SXVI]
Powiązane hasła
Autorzy: Katarzyna Dobrowolska, Zespół -