rozum
rzeczownik, r.m.psł. dekl. -o- tematowa→ pol. dekl. m.
Etymologia
- Język praindoeuropejski
- pie.
*au̯-mó- [SEJPBo]
- od rdzenia pie.
*au̯- [SEJPBo]
- pie. (laryng.)
*h₂eu-m- [EDSIL]
- od rdzenia pie. (laryng.)
*h₂eu- [EDSIL]
- Język prasłowiański
- psł.
*orzumъ
- od psł.
*orzuměti
- od psł.
*uměti
- od psł.
*umъ
- Języki słowiańskie
- czes.
rozum
- dłuż.
razym
- głuż.
rozum
- słc.
rozum
- błr.
rózum
- ukr.
rózum
- scs.
razumъ
- bułg.
rázum
- mac.
razum
- sch.
rȁzūm
- słoweń.
rázum
- Inne języki indoeuropejskie
- lit.
aumuõ
- lit.
aumenis
- sans.
āvíṣ
- grec.
aisthánomai
Ewolucja formalna
- pie. *au̯-mó-
- psł. *orz-umъ
- płn.słow. *rozumъ
- stpol. rŏzūm
- śrpol. rozum
Znaczenia i przykłady użycia
-
«zdolność myślenia, rozeznawania myśleniem, inteligencja, umysł, sprawność umysłu, myślenie, wnioskowanie, facultas cogitandi, cogitatione cognoscendi, intelligentia, mens, ratio, cogitatio, coniectio, conclusio»
[SStp] ESXVII-XVIII: «zdolność pojmowania i wyciągania wniosków; umysł, mądrość», L: «pojętność, poznanie, rozeznanie, rozsądek, rozwaga, baczność, roztropność, mądrość», SWil: «(w znacz. posp.) najwyższa władza ducha ludzkiego oceniająca przedmioty i wydająca sądy o rzeczach; jak rozsądek w rzeczach pospolitych, codziennych, tak rozum w sferze wyższej jest kierownikiem myśli i sędzią», SW: «zdolność pojmowania, władza rozumowania, władze umysłowe, umysł, głowa, inteligencja», SJPDor: «zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i zależnościach; umysł, inteligencja», USJP: «właściwa człowiekowi zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków i zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami oraz formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i zależnościach; umysł, inteligencja»
- Rozum (intellectum) ci dam i nauczę cie na drodze tej, po jejże będziesz chodzić. Fl 31, 10, sim. Puł (przed 1400 rokiem) [SStp]
- U tego Człowieka Stary rozum choć sam jest młody. PasPam 143v. 1656-1688 [ESXVII-XVIII]
- Moc pojmowania nazywamy rozumem. Cyank. Log. 42 1784 [L]
- Rozumem człowiek różni się od zwierzęcia. 1861 [SWil]
- Gdy dusza rozsądek czyni o rzeczach, zowie się rozumem; gdy rozpamiętywa rzeczy, zowie się pamięcią. 1912 [SW]
- Wszystką władzę rozumu wytężył, żeby zrozumieć. Żer. Popioły II, 232 1956 [SJPDor]
- Człowiek wielkiego rozumu. 2003 [USJP]
- «rozumienie (sensu), actus intelligendi (sensum)» [SStp] SW: «rozumienie, zdanie, mniemanie, sposób zapatrywania się, punkt widzenia»
-
«znaczenie, sens czegoś, alicuius rei significatio, sensus»
[SStp]
- Jichże (sc. praw) zgrumadny rozum krotkimi a dostatecznymi wszej rzeczy słowy po polsku przełożywszy..., tu stoi popisan początek jich Sul 5. 1450-1500 [SStp]
- «zmysł fizyczny, czucie, sensus» [SStp] SW: «u zwierząt = zmyślność, instynkt»
- «posp. umiejętność postępowania w życiu, baczność, roztropność» [SWil] SW: «rozumność, mądrość, rozsądek, zastanowienie, roztropność, rozwaga, pojętność, dojrzałość umysłowa, pojęcie, objęcie; spryt, dowcip, rozgarnienie», SJPDor: «umiejętność radzenia sobie w życiu; zmyślność, instynkt u zwierząt; mądrość, roztropność», USJP: «umiejętność radzenia sobie w życiu; mądrość, roztropność, rozsądek; także u zwierząt: zmyślność»
-
«w lm. rozumy = fig. umysły, duchy, osoby obdarzone wielkim rozumem»
[SWil]
- Największe rozumy tego wieku: Napoleon, Byron, Goethe. 1861 [SWil]
- «prze. rozumy; rozumne v. dowcipne sztuki, fortele» [SWil] SW: «figiel mądrości, wybieg, sztuczka, fortel»
- «a) bezwzględny; prawa, myśli Boga, które są zarazem prawami dla wszystkich światów i czasów, które istnieją nie tylko w duchu ludzkim, w jestestwach myślących, lecz tętnią we wszystkiem, a oraz w sobie i przez się, są substancją; w ludziach rozum bezwzględny są to owe prawa boże w duchu naszym, zawsze jednakie, bez względu na cechy i treści różne osób (Kremer); b) czysty; władza ducha ludzkiego wolna od wszelkich przypadłości ubocznych i niezależna od wszelkich wpływów zewnętrznych, pod której kierunkiem myślenie dochodzi prawd wiecznych, niewzruszonych (Kant); c) empiryczny; władza umysłu, która rozważa, pojmuje i ocenia wrażenia otrzymane przez zmysły (Wolf)» [SWil]
-
«nieuż. umysł, dusza, duch, usposobienie człowieka»
[SW]
- Rozum (umysł) łaskawy, cierpliwy. Troc. 1912 [SW]
-
«gw. mózg»
[SW] SJPDor: reg. «mózg»
- Naokoło rozumu wodę miała. 1912 [SW]
- «gw. punkt na ciemieniu, z którego włosy rozchodzą się promieniami» [SW]
Zmiany semantyczne
- «zdolność myślenia, rozeznawania myśleniem, inteligencja, umysł, sprawność umysłu, myślenie, wnioskowanie» [SStp]
- «posp. umiejętność postępowania w życiu, baczność, roztropność» [SWil]
Związki frazeologiczne
- chłopski rozum «zachowanie rozsądku» [SW]
- dostać małpiego rozumu «zacząć się zachowywać w sposób dziwaczny lub nieobliczalny, stracić rozsądek, panowanie nad sobą, zwariować» [SW]
- ktoś ma swój rozum «ktoś wie, co robi, umie sobie radzić» [SJPDor]
- mieć więcej szczęścia niż, niżeli rozumu «zawdzięczać powodzenie pomyślnym okolicznościom, a nie własnemu rozumnemu zachowaniu się» [SJPDor]
- na zdrowy rozum «w odniesieniu do sposobu oceny czegoś, podejścia do czegoś z rozwagą, zdroworozsądkowo, bez emocji» [SW]
- nauczyć kogoś rozumu «dać komuś nauczkę» [SJPDor]
- niespełna rozumu «ktoś szalony, głupi, zachowujący się całkowicie nierozsądnie, nieobliczalne» [SJPDor]
- pójść po rozum do głowy « zastanowiwszy się znaleźć na coś radę, znaleźć wyjście z jakiejś sytuacji» [SW]
- przyjść do rozumu «stać się mądrym, rozsądnym; dojrzeć umyslowo» [SJPDor]
- uczyć kogoś rozumu «dawać komuś rady; pouczać» [SJPDor]
- zjeść, posiąść wszystkie rozumy «ktoś jest zarozumiały, myśli, że wszystko wie, wszystko rozumie» [SJPDor]
Połączenia wyrazowe
- komuś odjęło rozum «ktoś postradał zmysły» [SW]
- postradać rozum «zatracić się» [SW]
- tracić rozum «tracić zdrowy rozsądek» [SW]
Przysłowia
- Brody dość, by tyle rozumu. [ESXVII-XVIII]
- Co głowa to rozum. [SWil]
- Co głupiemu po rozumie, kiedy go użyć nie umie.
- Człowiek do śmierci rozumu się uczy. [SJPDor]
- Gdy kogo Bóg chce skarać, rozumu mu odejmuje. [SWil]
- Gdzie rozumu nie masz, tam i rządu. [SWil]
- Kogo Bóg chce ukarać, temu rozum odbiera. [SJPDor]
- Lépszy funt szczęścia, niż cętnar rozumu. [ESXVII-XVIII]
- Lepszy łut szczęścia niż cetnar (funt) rozumu. [SJPDor]
- Od wódki rozum krótki. [SJPDor]
- Rozum bez cnoty, miecz w ręku szalonego. [SWil]
- Rozumem dopiąć, gdzie siły nie staje. [SWil]
- Rozumem się rządź, nie zmysłami. [SWil]
- Rozumu nie kupić. [SWil]
- Ruszyć rozumem jak martwe cielę ogonem. [SJPDor]
- Słow dość rozumu nié wiéle. [ESXVII-XVIII]
- Urody dość, rozumu ni kąská. [ESXVII-XVIII]
- W trudności rozum poznać. [SWil]
- Włos długi, rozum krótki. [SJPDor]
Wyrazy pokrewne
- rozumak [SWil]
- rozumek, rozumeczek [L]
- rozumialność [L]
- rozumialny [SWil]
- rozumienie [SStp]
- rozumieć [SStp]
- rozumkowanie [SWil]
- rozumkować [SWil]
- rozumkowy [SWil]
- rozumnie [SStp]
- rozumnik [SWil]
- rozumność [SStp]
- rozumny [SStp]
- rozumowanie [SWil]
- rozumowany [SWil]
- rozumować [L]
- rozumowiec [SWil]
- rozumownictwo [SWil]
- rozumowość [SWil]
- rozumowstwo [L]
- rozumowy [SWil]
- um [SWil]
- umieć [SStp]
- umnictwo [SWil]
- zrozumieć [Kn]
Autorzy: Agata Radzio-Zawadzka, Zespół -